50make-overs, 50 nieuwe levens!Ongevraagd, toch geslaagd.

50 persoonlijke verhalen, 50 vluchtelingen, 50 levens die een drastische make-over kregen. Ongevraagd, toch geslaagd. Wereldwijd slaan heel wat mensen noodgedwongen op de vlucht voor oorlog, geweld en vervolging. Ze komen ook in ons land terecht. De nieuwe campagne van Vluchtelingenwerk vertelt hun verhaal, het verhaal van gewone mensen, een verhaal met een onverwachte wending. Ze moeten immers in een vreemd land helemaal opnieuw beginnen. Lees 50 boeiende verhalen vanaf pagina 2. Vluchteling zijn is geen keuze, maar een noodzaak. Een warm welkom doet dan veel. Daarom doen Vluchtelingenwerk en haar tientallen leden en vrijwilli­gersgroepen dag in dag uit hun best om vluchtelingen op te vangen, te be­schermen, wegwijs te maken in ons land en met hen te werken rond terugkeer. Zin om als vrijwilliger je steentje bij te dragen? Schrijf mee aan een nieuw verhaal op pg 8. Vluchtelingen doen heel veel moeite om ons land te ontdekken en meer te leren over de Belgen. En ze kennen ons beter dan je denkt! Vluchtelingenwerk lanceerde voor haar campagne een enquête bij vluchtelingen maar ook bij de vrijwilligers die hen geholpen hebben. Ontdek de resultaten op pg 7.

Vluchtelingen hebben het vandaag de dag niet makkelijk in ons land. Er bestaan heel wat misverstanden en vooroordelen. Met haar campagne tracht Vluchtelingenwerk deze bij te sturen met mooie, ontroerende en echte verhalen. Veel leesplezier! Bekijk onze campagnespot, extra verhalen en vrijwilligersprofielen op www.vluchtelingenwerk.be.

ALKETA, VERHAAL 1

Alketa kreeg de make-over van haar leven:

“Ik vluchtte hoog-zwanger uit Albanië.

En moest hier een heel nieuw leven opbouwen.”

Patrick Ngirimana (29) komt uit Rwanda en woont in Gent. Zijn moeder, broer en zussen wonen bij hem in de buurt.

VOOR: Ik ben opgepakt door soldaten, omdat ze mij wilden recruteren voor het leger. Ik wilde dat niet, waarop ze me sloegen. Daarom ben ik gevlucht.

NA: In België ben ik gaan studeren, ik zit nu in mijn vijfde jaar Rechten. Ik werd heel goed begeleid door een derdejaars student via het mentorenproject van Vluchte­lingenwerk Vlaanderen aan de UGent. Zonder die begeleiding was ik waarschijnlijk gestopt met mijn studie.

5

Amra, zit op school met LukakuAmra (16) komt uit Bosnië en woont nu met haar zus Ner­ma en hun ouders in Molen­beek. Samen met haar zus is ze te zien in de docureeks ‘De school van Lukaku’ op één.

VOOR: Ons gezin moest in 1993 op de vlucht uit Bos­nië omdat het er niet meer veilig was. Er heerste toen een oorlog.

NA: Toen we pas in België waren leefden we op het plat­teland. We trokken er dan ook af en toe op uit om lange fiets­tochten te maken. Elke keer viel er wel iemand, hilarisch. Het liefst eet ik chocolade en mosselen met frieten.

Ilir (46) komt uit Kosovo en woont met zijn vrouw in Grimbergen.

VOOR: In Kosovo heb ik een studie rechten afgerond en werkte ik als zakenman. Om politieke redenen moesten wij eind 1996 vluchten.

NA: Toen ik aankwam in België hebben de vrijwilligers

van de Onthaalgroep Grim­bergen mij goed geholpen, zoals Karel. Nu werk ik op de facturatiedienst van een groot vervoersbedrijf. Ik hou van de stiptheid van de Belgen, daar kunnen we in Kosovo nog wat van leren!

Ares Zargar (18) komt uit Afghanistan en woont nu in Genk met zijn ouders en twee broers.

VOOR: In Afghanistan ging ik naar school. Door de oorlog kon ik er echter mijn opleiding niet afmaken.

Mariba Mutese (28) komt uit Rwanda en woont nu in Ant­werpen met haar echtgenoot, haar stiefkindjes en hun zoontje.

VOOR: In 1994, tijdens de genocide in Rwanda, ben ik gevlucht. Ik was nog maar een kind toen ik aankwam in België.

NA: Ik werk nu bij de stad Antwerpen. Ik wil iets terug

doen voor de maatschappij.Daarom ben ik ook bezig aan een boek over de ware toedracht van de genocide in Rwanda. Dit boek schrijf ik om te laten zien hoe het is als vluchteling. En omdat ik het mijn ouders, die vermoord werden in de genocide, ver­schuldigd ben.

Drita (44) komt uit Kosovo en woont nu met haar man in Grimbergen.

VOOR: In Kosovo was ik laborante in een ziekenhuis. Vanwege politieke omstan­digheden ben ik eind 1996 gevlucht.

NA: De Onthaalgroep Grimbergen heeft veel voor ons betekend toen wij hier aankwamen. Ik werk nu zelf als begeleider van vluchtelin­gen. Ik vind het geweldig dat ik hier de kans heb om een stabiel leven op te bouwen. We kochten zelfs onlangs een appartement!

Kerim Kucun (42) is ge­trouwd, heeft vijf kinderen en woont met zijn gezin in Me­chelen. Hij komt uit het Assy­rische gedeelte van Turkije.

VOOR: In Turkije worden As­syriërs vaak bedreigd. Onze dorpen werden er bijna al­lemaal afgebrand.

NA: Bij aankomst in België hielpen Vlaamse kennis­sen ons. Via hen kreeg ik werk in een fabriek. Nu ben ik eigenaar van een grote supermarkt in Mechelen. We zijn heel succesvol en hebben klanten van alle nationalitei­ten. Het mooiste aan België vind ik dat ik zonder angst kan slapen, ik ben hier veilig.

Kawir, houdt van de rustige Belgen

Mariba, doet graag iets terug voor de maatschappij

KERIM, KAN EINDELIJK SLAPEN ZONDER ANGST

“Wat ik leuk vind aan België is de

manier van leven: mensen zijn rustig,

niet snel aange-brand.”

Kawir

6

4

7

10

9

3

8

ARES, EEN VLIJTIGE STUDENT IN GENK

2 NA: Nu zit ik in mijn vijfde jaar wiskunde­wetenschap­pen. Na school ga ik vaak mee op stap met mijn ouders om voor hen te vertalen, ze kun­nen nog niet zo goed Neder­lands. We hebben veel steun gehad van vrijwilligster Linda van het Limburgs Platform Vluchtelingen en hebben nog steeds contact met haar!

NERMA, MAAKT HAAR DEBUUT OP TELEVISIE

Alketa komt uit Albanië en woont nu met haar man en drie kinderen in Gent.

VOOR: In Albanië was ik do­cente taal en literatuur. Samen met mijn man vluchtte ik in 1996 om politieke redenen. Ik was hoogzwanger. Mijn doch­tertje Jona, toen 16 maan­den, kon niet mee. Het was te gevaarlijk.

NA: Negen maanden na mijn aankomst in België, ging een vrijwilligster, Huguette, Jona halen uit Albanië omdat het voor ons onmogelijk was! Nu, 14 jaar later heb ik mijn leven een drastische make­over gege­ven. Ik werk fulltime en haast me net als andere mama’s van het werk naar de school, de muziekschool en verjaardags­feestjes.

1

Alketa, en de make-over van haar leven

Nerma (18) komt uit Bosnië en woont samen met haar ouders en zus Amra in Molen­beek. Samen met haar zus is ze te zien in de docureeks ‘De school van Lukaku’ op één.

VOOR: In 1993 sloeg ik met de rest van ons gezin op de vlucht voor de oorlog in Bosnië. Ik kwam aan in België in 1995.

NA: Nu ga ik hier naar school en leerde ik er mijn vriendje Allessandro kennen. Ik ben blij dat we in België de kans gekregen hebben op een toekomst, ik wens niemand toe wat wij en onze landgeno­ten hebben meegemaakt in Bosnië. In mijn vrije tijd smul ik graag een hamburger bij ‘Quick’.

Kawir (52) woont al 25 jaar in Mechelen met zijn vrouw en twee kinderen. Hij komt uit Iran.

VOOR: Ik ben een aanhanger van het Baha’i geloof en in Iran wordt dat afgekeurd.

NA: Ik ben op zoek naar een parttimejob. Wat ik nu doe is woningen kopen, opknappen en doorverkopen. Wat ik leuk vind aan België is de manier van leven: mensen zijn rustig, niet snel aangebrand. Ze pra­ten eerst met elkaar voordat ze vechten. Dat is heel anders dan in Iran!

Metin Olca (45) is getrouwd en vader van vier kinderen. Hij komt uit een Assyrisch dorp in het oosten van Turkije en woont in Antwerpen.

VOOR: Ons dorp kwam onder vuur te liggen tijdens de oorlog tussen de PKK (Koer­dische Arbeiderspartij) en Turkse militairen.

NA: Veel mensen hebben ons geholpen in België, zoals Tetty van het Protestants Sociaal Centrum (PSC). Tegenwoor­dig heb ik een eigen weef­ en naaiatelier, “Zahfaran”. De klanten zijn zeer belangrijk voor me. Vlamingen weten hoe lang het duurt om een broek te naaien en hoeveel zoiets kost. Anderen dingen altijd af op de prijs.

11

Patrick, laatstejaars

student rechten in

Gent

Metin, eigenaar van succesvol naaiatelier

Drita, begeleidt nu zelf vluchtelingen

ILIR, HOUDT VAN DE BELGISCHE STIPTHEID

2

“België is een klein land met een groot hart. Hier kan je de vrijheid proeven.”

Axana (35) komt uit Iran en woont met haar kindje in België.

VOOR: In mijn thuisland had ik werk. Helaas moesten wij vluchten.

NA: In België werd ik goed opgevangen door een vrijwil­liger. Gelukkig, want het was soms heel moeilijk voor ons. Ook al vinden we het jammer dat het veel regent in België, we zijn ontzettend blij dat we hier een nieuw leven konden opbouwen.

Kamel Mansour komt uit Irak en woont nu met zijn vrouw in West­Vlaanderen.

VOOR: Ik ben een politiek vluchteling. In Irak was ik student en meteen nadat ik afstudeerde moest ik vluch­ten.NA: Toen ik aankwam in België volgde ik een opleiding bij de VDAB. Ik heb voor ver­schillende bedrijven gewerkt.

Op dit moment is er helaas wat minder werk, vanwege de crisis. Wat ik het leukst vind aan België is de democratie en vrijheid. Iedereen wordt op dezelfde manier gerespecteerd ongeacht welke functie ze hebben of welk beroep ze uitoefenen. Op die manier is iedereen gelijk.

Lechi (32) woont met zijn vrouw en twee kindjes in Leu­ven. Hij komt uit Tsjetsjenië.

VOOR: In 2002, tijdens de tweede Russisch­Tsjetsjeense oorlog, ben ik gevlucht. Van student aan de universiteit van Grozny werd ik onver­wachts een vluchteling.

NA: In België kon ik altijd rekenen op de steun van de mensen bij vrijwilligersgroep AZIZ te Zemst. Ik ben zelfs nog met hen bevriend. Ik werk nu als vrachtwagenchauffeur. Wat ik aan België waardeer is het transparante en recht­lijnige systeem: hier hoef je niemand om te kopen om iets gedaan te krijgen.

Shanmuganathan Rajhku­mar (27) komt uit Sri Lanka en woont in de buurt van zijn zus in Antwerpen.

VOOR: Wij horen bij de Tamil gemeenschap. Vanwege de oorlog tussen de Tamils en de regering van Sri Lanka moes­ten we in 2009 vluchten om een vredevol en veiliger leven te vinden.

NA: Steven van Caritas heeft me hard geholpen: hij vond voor mij een woning en leerde me de taal. Hij helpt me nu nog steeds heel veel. Ik heb nu een parttime baantje in een restaurant. De mensen in België vind ik vriendelijk, behulpzaam en goedhartig.

John Mugabi (25) komt uit Oeganda en woont nu in Antwerpen.

VOOR: Vanwege problemen met de regering moest ik vluchten. Anderhalf jaar gele­den kwam ik helemaal alleen naar België.

NA: Nu heb ik werk, ik geef voorlichting over AIDS: waar mensen zich kunnen laten testen, hoe ze het kunnen voorkomen, … Integreren is niet makkelijk, alleen al de taal leren is zeer moeilijk. Ik zou graag willen studeren, maar vanwege de taal is dat nu nog niet mogelijk. Maar ik ben blij dat ik leef en een nieuwe start kon maken in België.

Etienne Kitamereka (42) komt uit RDCongo en woont nu in Louvain­la­neuve met zijn vrouw.

VOOR: Etienne werkte in Con­go voor een mensenrechten­organisatie en kreeg politieke problemen. Daarom moest hij in 2004 op de vlucht.

NA: In België werkt Etienne en studeert hij sociale we­tenschappen. In zijn vrije tijd speelt Etienne badminton en fietst hij graag. Hij houdt van de vrede die hier heerst en ook van onze frietjes.

Melissa Begtas (24) komt uit Hesana, een Assyrisch dorp in zuid­oost Turkije. Ze heeft zes zussen en twee broers en woont in Brussel.VOOR: Mijn familie is ge­vlucht vanwege de problemen tussen de PKK (Koerdische Arbeiderspartij) en het Turkse leger. Daarnaast was onze godsdienst ook een probleem.NA: Ik heb rechten gestu­deerd (Europees recht) en werk nu al een jaar als Legal Advisor in Brussel. Waren we nooit gevlucht dan had ik nu niet de kans gehad om te studeren en echt iets van mijn leven te maken. Daar ben ik heel dankbaar voor.

Axana, blij met een nieuw leven

Lechi, als vrachtwagen-chauffeur op de Belgische wegen

Shanmuga-nathan, kreeg veel hulp in België

KAMEL, KAN NU IN VRIJHEID LEVEN

JOHN,BLIJ MET EEN NIEUWE START

ETIENNE, HOUDT VAN VREDE EN FRIETJES

Melissa, dankbaar voor de kans om te studeren

18

15

13

16

12

14

19

17

Aleksandr Silich (43) komt uit Wit­Rusland en woont nu met zijn familie in Tielrode.

VOOR: Ik was een zeer kriti­sche journalist en dat werd niet gewaardeerd door het regime van mijn land. Na bedreigingen naar mijn familie toe en een overval op mijn auto, ben ik gevlucht.

NA: Nu ben ik journalist voor een Wit­Russische krant in België. Politieke teksten schrijf ik niet meer. Vluchten is geen makkelijke keuze, omdat je alles moet achter laten. Toch ben ik hier erg gelukkig omdat ik hier meer kan genieten van mijn werk.

Aleksandr, eindelijk veilig als journalist

REBIKA, GELUKKIG ALS KINDER-VERZORG-STERKourosh Kalili (38) komt uit

Iran en woont nu in Gent.

VOOR: Om politieke redenen en het gebrek aan vrijheid ben ik gevlucht uit Iran. In België aangekomen moest ik een lange procedure ondergaan. Gelukkig werd ik erkend als vluchteling.

NA: Ik heb hier heel veel Ne­derlandse lessen gevolgd, op drie verschillende instituten. Ik had zes dagen per week les. Ik ben nu chauffeur in een revalidatiecentrum. Ook speel ik toneel en volg ik deeltijds een opleiding fotografie.

Kourosh, speelt toneel en volgt fotografie

20

Rebika Worku (28) komt uit Ethiopië, heeft een partner en een zoontje en verwacht haar tweede kindje eind januari 2011. Ze woont in Antwerpen.

VOOR: Vanwege de politieke situatie in Ethiopië moest ik op de vlucht, alleen. Ik was toen 16 jaar.

NA: In België kreeg ik veel hulp van de vrijwilligers van het Protestants Sociaal Cen­trum in Antwerpen. Nu ben ik kinderverzorgster in een kindercrèche. In België kan je leven zoals je zelf wilt en dat vind ik erg belangrijk. Je kan je eigen keuzes maken en als je hard werkt, kan je veel bereiken.

213

Fehime

Keyvan (37) komt uit Iran en woont nu in Oostende.

VOOR: In 1986 moest ik sa­men met mijn ouders en twee zussen op de vlucht uit Iran om politieke redenen.

NA: Ik baat een succesvolle horecazaak ‘Entourage’ uit in Oostende. Mijn vader heeft hier allerlei jobs gedaan, van uienplukker tot buschauffeur. Soms was het moeilijk omdat hij in Iran een comfortabel bestaan had weten op te bou­wen. Maar onze ouders zijn gelukkig in België. De vrijheid die ze in ruil kregen, maakte alles de moeite waard. Mijn favoriete Belgische gerecht is Gentse Waterzooi.

Roza Soso Grigoryan (63) woont in Limburg met haar zoon en komt uit Azerbeidzjan.

VOOR: Ik verloor mijn zoon in de oorlog en kon er niet langer blijven. Ik studeerde er economie.

NA: Ik heb een eigen winkel gehad, maar vanwege mijn leeftijd heb ik die inmiddels weer gesloten. Ik werk nu als vrijwilliger bij de vzw SOFIA waar ik hulp geef aan asiel­zoekers. Ik heb ook een kook­cursus gevolgd om Belgisch te leren koken. Ik hou dan ook veel van soep, quiche en witlof met hesp en kaas.

Amela (41) woont met haar gezin in Molenbeek en komt uit Bosnië.

VOOR: In Bosnië werkte ik in een boetiek en mijn man in een fabriek. Door de oorlog moesten we Bosnië verlaten.

NA: In het begin viel het ons hier zeer moeilijk. We moes­ten immers onze familie en vrienden achterlaten en wis­ten zelfs niet of ze nog leefden. Nu werken mijn man en ik allebei en onze twee dochters gaan naar school in Brus­sel. Het valt me op dat Belgen veel lachen en lang kunnen slapen!

Awet Desta Aregawi (32) komt uit Ethiopië en woont nu in Leuven.

VOOR: Ik ben altijd erg actief geweest: in mijn land studeer­de ik ‘Information Systems’ en was ik actief in de litera­tuur en kunst. Door omstan­digheden moest ik Ethiopië ontvluchten.

NA: In België werd ik warm opgevangen. Ik ben dan ook

veel mensen dankbaar, zoals de VDAB, Vluchtelingenwerk Vlaanderen en persoonlijke vrienden. Ik heb nu een leuke job als begeleider van nieuw­komers in België bij het Brus­sels Onthaalbureau Nieuwko­mers (BON). Het mooiste aan België vind ik de vrijheid. En de frietjes natuurlijk!

Hunde Dhugassa (26) komt uit Ethiopië en woont met zijn vrouw in Antwerpen.

VOOR: In Ethiopië zijn er meer dan 40.000 politieke gevangenen, er wordt gemar­teld en gemoord. De regering viseerde me omdat ik voorzit­ter was van een sterke stu­dentenvereniging. Ik vreesde voor mijn leven en sloeg op de vlucht.

NA: Ik studeerde onlangs af aan de UGent in de rechten. Marte, student en vrijwilligster bij het mentorenproject van Vluchtelingenwerk was daarbij een grote steun. Ik beschouw haar als familie. En na ruim twee jaar voegde onlangs mijn vrouw zich bij mij. Wat had ik haar gemist!

Elisabet Olca (22) komt uit een Assyrisch dorp in Turkije en woont nu in Antwerpen.

VOOR: Eind 1998 zijn we gevlucht uit ons land. We konden er niet meer leven vanwege problemen met Turkse militairen.

NA: Hier moesten we vanaf nul beginnen zoals een nieuwe vriendenkring uitbou­wen, een woonplaats vinden en aan een nieuwe opleiding beginnen. Toch is alles hier veel beter dan in ons dorp. We krijgen de kans om te stude­ren of te werken en we zijn veilig. Sinds anderhalf jaar werk ik als secretaresse bij een radioloog.

Concilie (47) woont alleen met haar kinderen in Brussel en komt uit Rwanda.

VOOR: Omdat het niet langer veilig was in mijn land sloeg ik in 2003 op de vlucht. In Rwanda had ik een eigen zaak.

NA: Ik maakte in België moei­lijke tijden mee toen ik nog niet werkte. Gelukkig werk ik nu voor een vzw. Ik vind het leuk dat vluchtelingen hier hulp krijgen bij hun integra­tie. En natuurlijk hou ik van Belgische frietjes!

Fehime Eksen (36) is een As­syrische uit Turkije en woont met haar man in Mechelen. Haar ouders wonen in het ap­partement boven haar.

VOOR: Vanwege onze af­komst en ons geloof moesten wij weg uit Turkije. We onder­gingen een zwaar traject voor we in België aankwamen. Het was vreselijk.

NA: Nu ben ik beëdigd tolk Assyrisch­Nederlands. Ik ben blij om in België te zijn. België is een klein land met een groot hart. Hier kan je de vrijheid proeven.

Keyvan, succesvolle uitbater bistro

HUNDE, ZIET NA TWEE JAAR ZIJN VROUW TERUG

Awet,begeleidt nieuwkomers

ELISABET, MOEST VANAF NUL BEGINNEN

Amela, vindt dat Belgen veel lachen

Fehime, tevreden als tolk in Mechelen

Concilie, houdt van Belgische frietjes

22

25

29

26

30

Yaqeen Aldulaimy (46) komt uit Irak en woont met haar twee dochters in Antwerpen.

VOOR: Het was niet makke­lijk voor me om een vluchte­ling te zijn. Maar ik moest weg, ik had geen keus. Ik liet alles achter: mijn huis, mijn werk, mijn hele leven.

NA: Nu ben ik vrijwilliger in het museum MUHKA in Ant­werpen. Ik krijg er binnenkort een contract. Daarnaast ben ik kunstenares. Het mooiste aan België is de veiligheid, vrede en bescherming. Ik kan hier met mijn dochters wonen zonder me bedreigd te voelen, dat betekent alles voor me.Yaqeen, een

gevluchte kunstenares

28

24

27

31

Zaid S. Kasim (28) komt uit Irak en woont nu in Leuven.

VOOR: In 2008 ben ik ge­vlucht om politieke redenen. In mijn thuisland werkte ik als arts.

NA: Nu ben ik coassistent interne geneeskunde in het UZ Leuven. Ik vind Belgen vriendelijke, respectvolle mensen. Aan de andere kant zijn ze zeer gesloten als ge­meenschap. Ze gedragen zich voorzichtig naar buitenlan­ders toe.

ZAID, COASSISTENT INTERNE GENEESKUNDE

23

“We kwamen Van Iran in Diksmuide terecht waar het wel leek alsof de hele stad zich over ons ontfermde.” Katie

4

Roza, kookt perfect Belgische gerechten

Boubbah (30) komt uit Gui­nee en woont nu in Leuven.

VOOR: Ik ben gevlucht uit Guinee vanwege de politieke situatie. Ik zat toen op de middelbare school en daar­naast werkte ik.

NA: Nu werk ik voltijds als industrieel ingenieur in de chemie. Ik ben heel blij dat ik

hier de kans kreeg om te stu­deren. Ik behaalde een master in de Industriële Wetenschap­pen. Het bedrijf waar ik werk is internationaal, dat vind ik erg leuk. Mijn vrienden zijn voornamelijk Vlaams. Ik ga graag wat met ze drinken of naar de cinema.

Sabah Mohammad Younes (53) komt uit Irak en woont nu in Wetteren.

VOOR: In Irak was ik militair piloot en was mijn leven in ge­vaar. Daarom ben ik in 2009 gevlucht.

NA: Nu ga ik naar school en volg ik lessen Nederlands. Ik

zoek ook werk. Soms ga ik sporten. Tenslotte probeer ik ook mijn gezin naar België te brengen, zij zijn nu nog in Damascus. Uiteindelijk hoop ik iets goeds te doen voor dit land dat me zo heeft gehol­pen.

Datam Tarik (33) komt uit Iran en woont nu in Gent met zijn hondjes Missy en Scrappy.

VOOR: Ik had een goed leven als student in Iran. Maar ik ben opgepakt omdat ik mee deed aan een studentenop­stand. Na een 18 maanden lange celstraf ben ik noodge­dwongen gevlucht uit Iran.

NA: Ik heb veel hulp gehad van Belgische studenten toen ik hier toekwam. Nu heb ik een eigen bedrijf als compu­teringenieur. Ik hou van de democratie in België, je bent hier vrij. Eerst was ik altijd bang voor de politie, maar nu weet ik dat ze je juist helpen.

Metusera Nsengiyumva (46) woont samen met zijn vrouw en twee dochters in Antwer­pen. Hij komt uit Rwanda.

VOOR: Ik kwam naar België om rechten te studeren. Toen ik hoorde dat mijn land geteis­terd werd door massamoorden vreesde ik voor mijn veiligheid en besloot ik hier asiel aan te vragen.

NA: Eerst maakte een landge­noot me hier wegwijs, daarna kreeg ik hulp en ondersteu­ning van Goedele, een vrijwil­ligster. Nu werk ik voor het Integratiecentrum de ‘Foyer’ te Brussel. Ik vind het heerlijk hier te kunnen wandelen zon­der bang hoeven te zijn.

Maria Olca (25) woont met haar ouders en drie broers en zussen in Antwerpen. Ze komt uit Hessana: een Assy­risch dorp in Turkije.

VOOR: Ik ging er naar de middelbare school, maar helaas moesten wij in 1998 vluchten.

NA: Het moeilijkste vond ik mijn aankomst hier in België. We kenden niemand en we spraken de taal niet. Maar ik heb het wel goed gedaan op school: op mijn eerste stageplek kreeg ik meteen een contract aangeboden. Ik werk er erg graag en ben nu in bijberoep een eigen zaak begonnen met mijn vader.

Zagros (28) woont in Brussel en komt uit het Koerdische gedeelte van Syrië.

VOOR: Ik ben gevlucht omdat mijn vader politiek actief was en daardoor werd bedreigd. Ik studeerde daar Elektromecha­nica.

NA: In België heb ik Neder­lands geleerd op een presti­gieuze taalschool. Nu vragen mensen me vaak of ik uit Antwerpen kom! Ik heb hier Economische Wetenschappen gestudeerd en ik ben nu bezig met mijn tweede Master. Ik voel me thuis in Brussel, ik heb veel Vlaamse vrienden en hou van Belgisch eten: stoof­vlees, frieten en Belgisch bier.

Pjatimat Bokova (56) komt uit Tsjetsjenië en woont nu met haar zoon in Gent.

VOOR: Er woedde een oorlog in Tsjetsjenië. Ik werd in de gevangenis gestopt en gemar­teld, mijn hand werd com­pleet verbrijzeld. En dit alles omdat ik een arts was, en ik de ‘verkeerde’ mensen had behandeld.

NA: Ik ben nu op zoek naar werk, maar dat is moeilijk voor iemand op mijn leeftijd, ook al was ik een arts in mijn eigen land. Ik heb wel veel vrijwilligerswerk gedaan in België. Ik wilde wat terug­geven aan de maatschappij, uit dankbaarheid dat ze mij hadden opgenomen.

Susanna S. (39) komt uit Azerbeidzjan en woont nu in Maasdijk met haar twee kin­deren (11 en 14).

VOOR: Ik ben in 1998 ge­vlucht vanwege de oorlog tus­sen Azerbeidzjan en Armenië. In mijn thuisland was ik kleuterjuffrouw.

NA: Hier behaalde ik een di­ploma schoonheidsspecialiste en bedrijfsbeheer. Ik werk nu als parttime bejaardenver­zorgster, maar zou graag als schoonheidsspecialiste aan de slag gaan. Door mijn werk leerde ik Belgisch koken. Zelf hou ik het meest van stoof­vlees en witlof uit de oven met hesp.

Boubbah,heeft veel Vlaamsevrienden

SABAH, WIL GRAAG GOED DOEN VOOR BELGIË

Datam,werkt hard aan eigenbedrijf

Metusera, maakt graag een zorgeloze wandeling

Zagros, thuis in Brussel

Susanna, zorgt voor bejaarden

32

35

33

41

36

38

39

34

40

Pavel Radjuk (36) komt uit Grodno, Wit­Rusland en woont nu in Antwerpen.

VOOR: In 1997 ben ik ge­vlucht omdat ik tegen het bewind van president Luka­shenko was. Ik studeerde er af in de richting toegepaste wiskunde en informatica.

NA: Ik werk nu bij het Inter­nationaal Comité vzw. Het valt me op aan Belgen dat ze graag de belangen behartigen van vluchtelingen en migran­ten. Aan de andere kant zijn Belgen van nature gesloten en dat zorgt soms voor span­ningen tussen allochtonen en autochtonen.

Katie (30) woont met haar gezin in Leuven en komt uit Iran.

VOOR: Mijn ouders, broer, zus en ik moesten vluchten uit Iran om politieke redenen. Ik was toen zes jaar oud.

NA: We kwamen in Diksmui­de terecht waar het wel leek alsof de hele stad zich over ons ontfermde. Marc in het bijzonder, was iemand op wie we altijd konden rekenen. Hij hielp ons een huis te vinden en stond zelfs borg voor de huisbaas. Omdat iedereen zo nieuwsgierig was naar ons nodigde mijn moeder hen uit op de thee. Nu werk ik aan mijn doctoraat in de rechten.

Pavel,wiskunde- talent

“Ik vind de mensen in België leuk, vooral hun

humor en de manier waarop ze zich kleden.”

Letse Katie, werkt aan haar doctoraat

Maria, zelfstandige in bijberoep

Pjatimat, doet veel vrijwilligers-werk

37

5

Marie (54) is weduwe, woont in Brussel en komt uit Rwanda.

VOOR: April 2000 kwam ik toe in België. Door de oorlog was het niet langer veilig om in mijn land te blijven. Ik werkte er bij een ngo.

NA: De vluchtelingenorgani­satie Convivial heeft me erg

geholpen bij mijn aankomst op materieel vlak en ze gaven me werk. Ik voelde me welkom in België, ik heb veel Belgi­sche vrienden waarop ik kan rekenen. Ik lust graag konijn met pruimen.

Melikan Kucam (36) woont in Mechelen met zijn hele familie. Hij is Assyrisch: een kleine christelijke minderheid in Turkije.

VOOR: Ons dorp werd een slagveld tussen de PKK (Koer­dische Arbeiderspartij) en het Turkse leger waardoor we moesten vluchten.

NA: We kregen bij aankomst in België veel hulp van Tetty

van het Protestants Sociaal Centrum. Nu werk ik als boekhouder bij het Brusselse OCMW. Ik heb handelsweten­schappen met specialisatie accounting gevolgd aan de universiteit. Ik hou veel van frieten en witlof. We eten thuis meer Belgisch dan As­syrisch!

Hakim Nawabi (49) komt uit Afghanistan, is getrouwd en heeft twee dochters. Hij woont met zijn gezin in Deurne.

VOOR: In 2000 moest ik op de vlucht voor het Taliban regime. Ik werd opgepakt door de Taliban toen mijn vrouw zes maanden zwanger was… niemand dacht dat ik het zou overleven.

NA: Uiteindelijk kwam ik vrij en sloeg ik op de vlucht naar België. Nu ben ik docent maatschappelijke oriëntatie. Ik vertel tijdens de cursus aan mensen die Russisch of Perzisch spreken over België, de wetgeving, huisvesting, werk... Ik spreek vier talen: Russisch, Perzisch, Engels en Vlaams.

Tapuwa komt uit Zimbabwe en woont met haar dochter van 14 in Tervuren.

VOOR: In april 2005 vluchtte ik vanwege de politieke situ­atie in Zimbabwe. Ik kon mijn dochter niet meenemen.

NA: Begin dit jaar kon ik mijn dochter dan toch eindelijk terug in mijn armen sluiten! Nu is ze een van de beste leerlingen van haar klas. Ik was eerst bang voor racisme op school, maar dat is er hele­maal niet! Ik werk voltijds als administratief medewerker in een Vlaams bedrijf. Mijn Nederlands wordt steeds beter, ook omdat er op mijn werk alleen Nederlands wordt gesproken.

Arzoo Bahmarand (37) is ge­trouwd en heeft vier kinderen. Ze komt uit Afghanistan en woont nu in Gent.

VOOR: Ik was gynaecoloog in Jallalabad en gaf er voor­lichting over vrouwenrechten en anticonceptie. Ik werd bedreigd door de Taliban en moest daarom vluchten, al­leen met vier kinderen.

NA: Sarah, mijn sociale assistent, mijn vriendin Du­nia uit Afghanistan en mijn buurman, meneer Badri, hebben me veel geholpen in België. Gelukkig is mijn man sinds kort ook hier en zijn we weer een gezin. Ik wil graag Nederlands leren.

Marissa Aprahamiam komt uit Libanon, woont nu in Antwerpen.

VOOR: Na een bomaanslag waarbij mijn verloofde om­kwam, ben ik gevlucht. Ik kwam in België terecht.

NA: Gelukkig kon ik hier naar het ziekenhuis, ik had veel pijn door de bomaanslag. In België zijn er zoveel lieve mensen die me hebben gehol­pen. Vanwege mijn medische toestand kan ik nu niet wer­ken, maar ik zou wel graag vrijwilligerswerk doen. Ik wil iets doen met visagie, ik was immers een bekend visagist in Libanon.

Petimat Edilova, woont met haar mama, papa en zus in Wijnegem. Ze komt uit Tsjetsjenië.

VOOR: Mijn ouders en kleine zus vluchtten in 2000 voor de oorlog, ik kon niet mee. Pas een jaar later zag ik hen terug in België.

NA: Nu, negen jaar later, ga ik hier naar school, volg ik mu­ziekles, speel ik piano en zing ik mee met Scala, het koor van de Kolacny broers.

Jérémie Hakeshimana (35) komt uit Burundi en woont met zijn vrouw en zes kinde­ren in Westmalle.

VOOR: Vanwege de strijd tussen de Hutu’s en Tutsi’s moesten we op de vlucht. In Burundi was ik een zeer bekend artiest. Ik was ook beroemd in Rwanda, Congo en Kameroen. ti

NA: Hier probeer ik mijn artiestenbestaan weer op te bouwen, vooral met mijn band Yéle. In mijn band speel ik soms samen met Vlamin­gen zoals de bekende Vlaam­se groep Sioen. Ook probeer ik mijn Nederlands te verbe­teren. Ik eet graag frieten en een broodje kaas met hesp.

PETIMAT, ZINGT MEE MET SCALA

MARIE, KAN REKENEN OP HAAR BELGISCHE VRIENDEN

Melikan, eet thuisliever Belgisch

Marissa, wil graag vrijwil-ligerswerk doen

Hakim, leert mensen over België in vier talen

ARZOO,IN GEVAAROMDAT ZE SPRAK OVER ANTICONCEPTIE

Jérémie, nu ook beroemde muzi-kant in België

46

49

43

42

48

44

50

45

Tapuwa, herenigd met haar dochter

“Het valt me op dat Belgen veel lachen en lang

kunnen slapen!”Amela

Letse Edilov (48) komt uit Tsjetsjenië en woont met zijn gezin in Wijnegem.

VOOR: In Tsjetsjenië was ik een journalist. Ik besloot te vluchten met mijn vrouw en jongste dochter omdat ik vervolgd werd. Mijn oudste dochter, toen tien jaar, kon niet mee.

NA: In het begin was het moeilijk ons aan te passen maar gelukkig kregen we veel hulp van een vrijwilliger bij Welzijnsschakels. Ik werk nu en mijn dochters gaan naar school. Ik vind de mensen in België leuk, vooral hun humor en de manier waarop ze zich kleden. Ik ben hen ook dankbaar voor de gastvrij­heid.

Letse, houdt van Belgische humor

47

6

het leven van een vluchteling in cijfers48% van de vrijwilligers gaat soms met vluchtelingen op stap.

50 nieuwe levens, 50 nieuwe feiten

51% van de vluchtelingen vindt de veiligheid het leukst aanBelgië66% van de vrijwilligers is een vrouw

13% van de vluchtelingen werd het meest geholpen door buren uit de straat

29% van de vluchtelingen had een eigen zaak in zijn thuisland

68% van de vrijwilligers vindt dat vluchte-lingen hard hun best doen om Nederlands te leren

35% van de vluchtelingen vond België bij hun aankomst mooi

slechts 9%

van de vluchtelingenvindt Belgen niet zo

mooi

24% van de vluchtelingen vindt dat Belgen gere- serveerd zijn

2% van

de vrijwilligerswerd verliefd opeen vluchteling

Van devluchtelingen vindt 24% de vrien-

delijke mensen het leukst aan België

36% vind de vriendschappen metvluchtelingen het leukste aspect aan hun vrijwilligerswerk

42% van de vluchtelingen eet het liefst Belgische frietjes

59% van de vrijwilligers helpt vluchtelingen met praktische zaken

28% van de vluchtelingen heeft een Belgals beste vriend

40% van de vluchtelingen was bang toen ze hier voor het eerst toekwamen

28% van de vrijwilligers vindt vluchtelingen grappig

36% van devluchtelingen feest

graag bijBelgische vrienden

32% werkt al langerdan 10 jaar met vluchtelingen

63% van de vluchtelingen vindt dat Belgente veel werken53% van de

vluchtelingenwoont graagin België

24% van de ondervraagde vluchtelingen woont in Brussel • 35% van de vrijwilligers wisselt graag culturele ervaringen uit • van de vluchtelingen vond 35% in het begin ons land zeer hectisch • 68% van de vrijwil-ligers vindt het gevoel leuk iets voor iemand anders te kunnen doen • 35% van de vluchtelingen vindt het leuk dat hun kinderen een toekomst hebben in België • 25% van de vrijwilligers maakt vaak grapjes met vluchtelingen • België heeft een mooie natuur, dat vindt 10% van de vluchtelingen • 32% van de vrijwilligers nodigt soms vluchtelingen bij hen thuis uit om te komen eten • 18% van de vluchtelingen werkt in België als bediende • 30% van de vrijwilligers helpt vluchtelingenkinderen wel eens met hun huiswerk • 14% van de vluchtelingen werd geholpen door een landgenoot toen hij pas in België was • volgens 14% van de vrijwil-ligers nemen vluchtelingen vaak Belgische gewoontes over • 29% van de vluchtelingen is nog altijd bevriend met de persoon die hen hielp bij hun aankomst in België • 61% van de vrijwilligers ondervindt dat vluchte-lingen het moeilijk hebben om de Nederlandse taal aan te leren • 50% van de vluchtelingen heeft het gevoel dat ze in België een toekomst kunnen uitbouwen • 88% van de vrijwilligers is ouder dan 30 jaar • 11% van de vluchtelingen speelt in of supportert voor een Belgische voetbalploeg • 34% van de vrijwilligers is een man • 13% van de vluchtelingen vindt Belgen grappig • volgens 13% van de vrijwilligers werd een vluchte-ling verliefd op hen • dat Belgen lekker kunnen koken wordt beaamd door 20% van de vluchtelingen • 34% van de vrijwilligers barstte al eens in tranen uit toen ze het schrijnende verhaal van een vluchteling hoorde

Vluchtelingenwerk Vlaanderen vroeg aan 100 vluchtelingen die in België wonen wat ze van België vinden, of ze hier graag wonen en wat hun indruk is van ‘de Belg’. We kregen verschillende leuke reacties en mooie getuigenissen. De vluchteling heeft zeker een beeld van de Belg! Ook aan vele vrijwilligers die zich dagelijks inzetten voor vluchtelingen in België vroegen we naar hun motivatie. Waarom zetten ze zich in voor vluchtelingen en wat zijn hun ervaringen? We kregen een leuke verzameling aan mooie verhalen en hartverwarmende cijfers!Bekijk ook alle cijfers van de steekproef op www.vluchtelingenwerk.be.Het gaat om een steekproef (afgenomen in november 2010) bij 109 vluchtelingen die nu in België verblijven en 158 vrijwilligers die werken met vluchtelingen in België.

7

Gaucheretstraat 164, 1030 Brussel • T.: 02 274 00 20 • F.: 02 201 03 76e-mail: info@vluchtelingenwerk.be • www.vluchtelingenwerk.be

SCHRIJF MEE AANEEN NIEUW VERHAALElke dag zetten duizenden vrijwilligers zich in voor vluchtelingen. Ze helpen hen om hun weg te vinden in onze maatschappij zodat ze hier een veilige toekomst uit kunnen bouwen.

Wil jij ook meewerken aan de make­over van een nieuw leven? Dat kan door vluchtelingen te begeleiden bij hun procedure, of door mee te zoeken naar een school. Als je liever soep uitdeelt, de handen uit de mouwen steekt bij de sociale kruidenier, of gewoon af en toe eens samen wil optrekken, dan kan dat ook.

Vluchtelingenwerk is altijd op zoek naar helpende handen, zowel voor onze eigen projecten,als voor de ledenorganisaties en vrijwilligersgroepen verspreid over heel Vlaanderen. Zoek je vrij­willigerswerk dat je ligt? Een activiteit op jouw maat? Geef ons een telefoontje op 02/274 00 20 of mail naar vrijwilligers@vluchtelingenwerk.be en wij zoeken met je mee!

Alle info vind je op www.vluchtelingenwerk.be.

Je kan ook financieel steunen op rekening­nummer 001­1559883­05 van Vluchtelin­genwerk Vlaanderen met vermelding van “CAM/158”.

Voor giften vanaf 30 euro krijg je een fiscaal attest.

WAT DOET VLUCHTELINGENWERK VLAANDERENVluchtelingenwerk Vlaanderen is een ngo die de belangen van vluchtelingen verdedigt. Vluchtelingenwerk ijvert voor een menswaardige bescherming van vluchtelingen. Leidraad hierbij zijn het Vluchtelingenverdrag van Genève, de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens en het Europese Mensenrechtenverdrag. De visie en de werking van Vluchtelingenwerk draaien rond vier grote pijlers:

Het maatschappelijke draagvlak verbreden en de publieke opinie informerenVia mediagenieke campagnes, creatieve acties en heldere pers- en opiniestukken willen we zoveel mogelijk Vlaming-en informeren over het vluchtelingenthema.

Druk uitoefenen op het beleidVluchtelingenwerk verdedigt dagelijks de belangen van vluchtelingen bij beleidsmakers op nationaal, Vlaams, Euro-pees en lokaal niveau. We lichten het beleid kritisch door en formuleren waar nodig standpunten en voorstellen.

Ondersteuning bieden aan al wie vluchtelingen bijstaatVia deskundige informatie, vormingen, publicaties en uitgebreide helpdesks wil Vluchtelingenwerk professionele en vrijwillige adviesverleners en begeleiders ondersteunen. Via onze projecten ontwikkelen we nieuwe werkmethodes voor hulpverleners, begeleiders en overheden.

Samenwerking stimulerenVluchtelingenwerk mobiliseert verenigingen en individuen om samen actie te ondernemen en om de kwaliteit van de hulpverlening te verbeteren.

Meer informatie op www.vluchtelingenwerk.be.

8

met dank aan alle vluchtelingen en vrijwilligers die hebben meegewerkt aan deze campagne