abandoned places 3

8

boekKLAAR.indd 8 8/13/12 5:04 PM

9


16


17


50

Casi

no d

e Bo

schi


51


82


83


98

In Japan verloopt de overgang van stad naar

platteland abrupt. Het ene ogenblik zoef je

op tien meter hoogte tussen geluidswanden

door de stad, even later hobbel je op een

kronkelbaantje de heuvels in, op weg naar een

vergeten mijn of een dorpje aan de rivier.

Wonderlijk zijn de kleine dokterspraktijken

in die afgelegen gebieden. De schuifdeuren

van dit fragiele houten bouwwerkje staan half

open. Binnen is het schemerdonker. Ik ben

me ervan bewust een bevoorrechte bezoeker

te zijn. Voorzichtig loop ik door de kamers.

De vloer kraakt onder mijn gewicht, de rieten

matten veren mee. In de wachtkamer staat

een stoel. In de muur zit een doorgeefluik

naar de apotheek. Onder een dikke laag

stof staan potjes met kruiden en poedertjes

onaangeroerd op de planken. De tandartsstoel,

de operatietafel met instrumenten, de

boekhouding en stapels papier met een voor

ons onleesbaar schrift liggen erbij zoals ze

achtergelaten werden.

De dokter moet ooit een enorm prestige

genoten hebben. Een oude foto, misschien wel

uit zijn tijd als geneeskundestudent, bevestigt

het gevoel van traditie en respect maar ook van

mysterie, want die foto gaat dieper dan op het

eerste gezicht lijkt.

Doct

or’s

Sha

ckja

pan

In Japan, the transition from city to

countryside is an abrupt one. One moment

you are whizzing ten metres above the city

between sound barriers, minutes later you

are bumping along a twisting track into the

hills, towards a forgotten mine or a little river

village. A particular curiosity are the small

medical practices in those remote areas.

The sliding doors of this fragile wooden

construction stand half open. Inside it is

twilight. I realize I am a privileged visitor.

I tread carefully through the rooms. The

floor creaks under my weight, straw mats

are springy under my feet. A chair stands

in the waiting. In the wall is a hatch to the

pharmacy. On the shelves, jars of herbs and

powders lie untouched under a thick layer of

dust, The dentist’s chair, the operating table

and instruments, the accounting records and

stacks of paper with what is for us illegible

writing lie there just as they were left behind.

The doctor must once have enjoyed immense

prestige. An old photograph, perhaps from

his time as a medical student, confirms the

feeling of tradition and respect, but also of

mystery, as this photo goes deeper than it first

seems.

Ibaraki

p104 —p107

Zo subtiel Japans deze

plek, met zijn houten wanden

als krullend papier. Broos en

tegelijk veerkrachtig en net

daarom bestand tegen weer

en wind.

Seika Dormitory

p108 — p111

Waarom zijn de studenten

hun spulletjes niet komen

ophalen na die verwoestende

brand? Oké, sommige

voorwerpen zijn gesmolten,

maar andere hebben niet

meer schade opgelopen dan

een laagje roet. En wie weet

smaakt die fles Napoleon nu

beter dan voorheen!

Ibaraki

p104 —p107

So subtly Japanese this place,

with its wooden walls like

curly paper. At once fragile

and resilient and precisely for

this reason resistant to wind

and weather.

Seika Dormitory

p108 — p111

Why didn’t the students

pick up their things after the

devastating fire? Okay, some

objects melted, but others

suffered no more damage

than a light layer of soot.

And who knows, this bottle

of Napoleon may taste better

now than before!


99


116


117


156


157


abandoned places 3

Documents

de stad

de operatietafel

de studenten

de planken

de schuifdeuren

de muur

de tandartsstoel

de apotheek