Life looks better in… string!

Αν το μυαλό σας πάει σε τίποτε καινούριο αισθησιακό υλικό της

Τζούλιας ή της Ντούβλη, είστε προπέτες! Ως γνωστόν, δεν υπάρχουν πονηρές σκέψεις, αλλά μόνον πονηρά μυαλά! “String” σημαίνει, επίσης,

“χορδή” ή “τεντωμένο σχοινί”. Πάνω σε ένα τέτοιο ισορρόπησε χθες η Κύπρος, καταφέρνοντας να πάρει το πολυπόθητο εισιτήριο για τον τελικό, παρά τον υψηλό συναγωνισμό! Σε έναν παράλληλο βίο με το Βέλγιο, το

«νησί της Αφροδίτης» είχε να βρεθεί σε τελική βραδιά από το 2005! Εν τω μεταξύ, ουκ ολίγοι επίδοξοι το είχαν επιχειρήσει ανεπιτυχώς, όπως το πολυτάλαντο ντουέτο Κοργιαλάς - Ευρυδίκη. Ωστόσο, η… «λευτεριά» ήρθε

από μακριά (Σόμμερ ζεις, εσύ μας οδηγείς)! Ένας ζούδικος Ουαλός, παρέα με την μπάντα του, γλύκανε νοσταλγικά τους Ευρωπαίους. Μυρίζοντας

άνοιξη πατόκορφα και αναδύοντας αισιοδοξία (κάτι που εκλείπει στις μέρες μας), αναβίωσε το μύθο του δράκου, ο οποίος αντί για φωτιές, πέταγε εμπνευσμένο ηχόχρωμα! Εύγε!

Το μοτίβο του 2ου ημιτελικού, κυμάνθηκε στα χνάρια του 1ου. Κεντρικά πρόσωπα ήταν η τριπλέτα των παρουσιαστών, οι οποίοι «τράβηξαν

κουπί» όλο το βράδυ. Η αναμονή για τα αποτελέσματα στο Green Room, ήταν ακαθόριστα έντονη. Εκ των πραγμάτων, όλοι είχαν την αίσθηση, την 6η αίσθηση (γεια σου Κολέτσα με τα επίκαιρά σου!), ότι οδεύουμε ολοταχώς

προς τα καθιερωμένα τερτίπια της Eurovision. Κάποια φαβορί θα κοβόντουσαν. Κανείς, όμως, δεν ήθελε να βρεθεί στο «καναβάτσο». Με τη εκκίνηση του virtual reality ανοίγματος των ψηφιακών φακέλων, άκρα

του… καλλιτέχνη σιωπή στο Arena βασίλευε! Τα τραγούδια, των οποίων τα προγνωστικά επαληθεύτηκαν, ήταν (με

αλφαβητική σειρά) του Αζερμπαϊτζάν, της Αρμενίας, της Δανίας, του Ισραήλ και της Τουρκίας. Σχετικώς, μάλιστα, με την Αρμενία και την

Δανία, η διαδικασία ήταν εφιαλτική. Για τα δύο κυριότερες διεκδικήτριες

της κορυφής, το «δωράκι» ήταν ένα ταξιδάκι alle-retour στην… «κούλουρη»! Τα ονόματά τους ανακοινώθηκαν στους δύο τελευταίους φακέλους. Αφού δεν έπαθαν χθες καρδιακή προσβολή, δεν θα πάθουν ποτέ! Άλλος για

bungee-jumping??? Με τις προβλέψεις να ακροβατούν στο όριο, την πρόκριση κατάφεραν να πάρουν ακόμη, ο ύπνος που θρέφει τα παιδιά της

Ιρλανδίας, οι Jon Lilygreen & the Islanders για λογαριασμό της Κύπρου (χωρίς χρωστούμενα!) και οι αμφιφυλόφιλοι κόντρα-πιανίστες της Ρουμανίας, που επέζησαν από την επιδρομή των φλογών on stage, δίχως

την παρέμβαση της πυροσβεστικής! Αντιθέτως, αβάσταχτη μοιάζει στην «βασίλισσα της Σκανδιναβίας» η

ετυμηγορία. Για το πιο σκληροπυρηνικό κράτος του θεσμού, ο αποκλεισμός συντρέχει εθνική αποτυχία. Η 2μηνης διάρκειας πολιτισμική εκδήλωση του MelodiFestivalen, ανέδειξε νικητήριο ένα μέτριο slow τραγούδι υπό την

Anna Bergendahl. Παρά τα γραφεία στοιχημάτων, τα οποία την έχριζαν προβιβασθείσα, η Ευρώπη δεν την επικρότησε. Το κομμάτι «πνίγηκε» ανάμεσα στις πολλές ομοειδής μπαλάντες. Επαληθεύτηκαν, λοιπόν, πολλοί

διεθνής ειδήμονες. Αυτοί υποστήριζαν, ότι το καλύτερο και καταλληλότερο τραγούδι για την εκπροσώπηση της Σουηδίας, ήταν του Eric Saade, εν

ονόματι “Manboy”. Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα…

Το ίδιο απαρηγόρητα αποκλείστηκε και το καλύτερο κομμάτι των Βαλκανίων. Δεν είναι και λίγο να βλέπεις να περνάει το «ζαρζαβατικό» της

Βοσνίας, ενώ εσύ αποκλείεσαι. Το γυναικείο συγκρότημα των “Feminem” από την Κροατία, έχασε το δρόμο προς το show-προορισμός, παραδόξως.

Διότι, αν και ξανθιές οι 3 θεές, δεν θα έχαναν εύκολα το δρόμο. Ακόμη και αν έπεφταν από την ταράτσα! Αγνώστων λόγων, οι ψηφοφόροι επέλεξαν να σκάψουν το “lako” τους! Το “Lako je svet” (=όλα είναι εύκολα), ήταν μία

ωδή στον έρωτα. Όσο πιο απλός φαίνεται, τόσο πιο πολύ πονάει. Έτσι, μερίμνησαν να υπάρχει ένα παγκάκι παραπλεύρως, για να ξαποστάσει ο κάθε πληγωμένος περαστικός. Εκείνος, τρώγοντας ηλιόσπορους, θα

εξιστορεί τον πόνο του. Στο υπέροχο άκουσμα των «σειρήνων» θα γαληνεύει και θα εξυψώνεται ψυχικά (και «οργανικά»)! Κοινωνικό έργο επιτελούν τα

κορίτσια! Τις θέσεις των δύο περίλυπων, «έκλεψαν» η Γεωργία και η

Ουκρανία. Η εκπροσώπηση της Γεωργίας αποτελείται από μία

συμπαθητική φυσιογνωμία, η οποία ερμηνεύει ένα χιλιοειπωμένο -χρόνια τώρα- μπαλαντοειδές, και γύρω της ένα τσούρμο χορευτές, επιδιδόμενο σε

χορογραφία μπαλέτου, άνευ κουντεπιέ! Ενώ η τραγουδίστρια κράζει με πληθωρικό λεξιλόγιο “Shine-shine-shine” (φέρτε έναν λουστράκο!), οι αρρενωποί μπαλαρίνοι πετούν στον αέρα την κοπελιά του συνόλου, με

σκοπό να πιάσει όσα δεν φτάνει η αλεπού! Για την Ουκρανία, οι γνώμες διίστανται. Ένα άκουσμα, που ή το λατρεύεις ή το απεχθάνεσαι. H Alyosha είναι η άλλη, η οποία έφτασε όσα δεν έπιασε το αλεπουδάκι 101! Με

κουκούλα και outlook διαμαρτυρόμενου, εμφανίζεται με άγριες διαθέσεις. Πρόκειται για μία μανιώδης σύνθεση, η οποία θέλει να περάσει ένα

ειρωνικό μήνυμα σε εκείνους που τολμούν να καταχράζονται την ανθρώπινη ζωή (συμπεριλαμβανομένων και των πολιτικών). Ένα κατακόκκινο stage σαν το αίμα των συνανθρώπων μας, που «χάθηκαν» σε

πολέμους και διαδηλώσεις, την συντροφεύει. Η θεματολογία μοιάζει επίκαιρη, ελέω Marfin Bank. Στη μνήμη τους…

Τέλος, αν και αναμενόμενο, αποκλείστηκε και η Ολλανδία, sha-la-

lie, sha-la-la. Το τραγούδι απέπνεε μία έντονη παιδική αθωότητα, sha-la-lie, sha-la-la! Επί σκηνής συνοδεύτηκε με ένα μεγάλο κοριτσίστικο

κουκλόσπιτο, πλαισιωμένο από «ζωντανές» κούκλες και παιχνίδια, sha-la-lie, sha-la-la! Όλα τα λεφτά, εδώ, είναι ο συνθέτης Pierre Kartner. Η μεγαλύτερή του επιτυχία είναι το πολυπλατινένιο τραγούδι από τα

Στρουμφάκια! Έτσι εξηγείται το φαινόμενο! “Απ’ όλες τις ημέρες η Κυριακή του αρέσει”! Αν του άρεσαν και τα Σαββατόβραδα, τότε θα προκρινόταν!!!

Οι 25 χώρες του τελικού, έχουν πλέον αποκαλυφθεί. Σε σύγκριση με τον οδηγό-ψηφοφορία του www.escstats.com, ο 2ος ημιτελικός συντελέστηκε με την εξαιρετική αντίστιξη των 8/10, σε επίπεδο πρόβλεψης!

Συνολικά οι προκρίσεις, επαληθεύτηκαν 19 προς 25. Μήπως, τελικώς, υπάρχει ένα μέτρο σύμπνοιας μεταξύ televoting και εθνικών επιτροπών; Την απάντηση θα δώσει ο τελικός του Σαββάτου. Καλή επιτυχία Γιώργο και

Jon!

Χρήστος Ζέρβας